Os xoguetes
da habitación
corren e corren
como un camión.
Ao lonxe
escoito unha voz
e cando miro
é unha noz.
Cando o teléfono
soa e soa
eu contesto,
era a miña avoa.
Eu na clase,
os mestres explican,
e cando me dou conta
os ollos se desvían.
Álvaro Cunqueiro,
escritor xenial,
eu fago poemas
como o meu familiar.
E cada noite
na miña cabeza
eu escóitoo
dándome ideas.
E se falo
deste escritor
teño que dicirvos
que fixo o mellor.