top of page
  • Foto del escritorProxecto Integrado

O camiñante nocturno (Javier, Fran e Joel, 1º A)

Actualizado: 19 feb 2019

Eloy se volvía a mudar una vez más. Su primera noche fue horrible, estaba muy asustado. Los ruidos de la noche le atemorizaban, al sentir las ramas chocando contra las ventanas y el viento fuerte rebatiendo haciendo que se asustara.


La segunda noche la madre le puso una luz para espantar sus miedos; tras unas semanas empezaba a acostumbrarse. Hasta que una noche de fuertes vientos no podía dormir, se giró y tocó un mechón de pelo, no sabia de quién era, hasta que un rayo deslumbró su cara y vio que era un niño igual que él. Se fue corriendo aterrorizado a junto su madre y le dijo:


- ¡Mamá, ven a ver lo que hay en mi cuarto!


La madre le dijo:


- No puede haber nadie porque estamos solos.

- Pero, ¡mamá! ¡Era un niño idéntico a mi! ¡Parecía un espejo, pero ahora desapareció! ¡Parecía un espíritu! Pero miré detrás suya y estaba en mi cama! Se me apareció un niño.


Tras una semana el niño se mudó a otra casa, fue a un colegio y hizo nuevos amigos; hasta que un día leyó en el periódico que un niño igual a él había muerto en extrañas circunstancias.



 

Eloi volvíase mudar unha vez máis. A súa primeira noite foi horrible, estaba moi asustado. Os ruídos da noite atemorizábano ao sentir as pólas batendo contra as ventás e o vento forte.


A segunda noite a nai púxolle unha luz para escorrentar os seus medos. Despois dunhas semanas, empezou a afacerse. Ata que unha noite de fortes ventos non puido durmir, xirou e tocou unhas guedellas, non sabía de quen eran, ata que un lóstrego iluminou a súa cara e viu que era un neno igual ca el. Foi correndo arrepiado onda súa nai e díxolle:


- Mamá, ven ver o que hai no meu cuarto!


A nai dixo:


- Non pode haber ninguén porque estamos sós.

- Pero, mamá!, Era un neno idéntico a min, parecía un espello!, pero agora desapareceu! Parecía un espírito. Pero mirei detrás e estaba na miña cama. Apareceume un neno!


Despois dunha semana, o neno mudouse a outra casa. Foi a un colexio e fixo novos amigos; ata que un día leu no periódico que un neno igual a el morrera en estrañas circunstancias.

25 visualizaciones0 comentarios

Entradas Recientes

Ver todo

Poemas (Javier y Fran, 1º ESO A)

Vermello como o sangue, azul como o ceo, o amor cheira e non o quero. O amor é como a guerra, que bico ata a terra. As rosas non se tocan, adóranse. Os corpos son como flores, viven con amores. Primav

bottom of page